خودت را که یافتی، خودت را که شناختی، خودت را که متقی کردی، زره لازم را که پوشیدی، از خودت که مطمئن شدی، از خودت که عبور کردی؛ دغدغه‌هایت رشد می‌کند. تعلقاتت شدیدتر می‌شود. نسبت به اطرافت حساس‌تر می‌شوی. از میدان عمل به میدان اقامه وارد می‌شوی. از پذیرفتن هدایت و ولایت به حمل هدایت و ولایت برای دیگران می‌رسی. به فکر ایجاد بستر برای هدایت مردم می‌افتی. رشد کلمه‌ی توحید در سراسر عالم برایت مهم می‌شود. اقامه‌ی ولایت در عالم هم. به وادی حمل تمامی حجت‌ها و تکالیف الهی بر دوشت ورود می‌کنی. به این می‌رسی که آرمان ولی خدا را به واقع نزدیک‌تر کنی. به اینکه خودت را وقف اهداف ولی خدا کنی. می‌رسی به نام مقدس و والای طلبگی. به نامی که نور ولایت را در وجودش دارد و عالم را با این نور نورانی می‌کند. این گونه شد که‌ ما، مزین به این نام گشتیم.

ان‌شاءالله که نسبت به وظایفمان آگاه باشیم و همواره متضرعانه از خداوند بخواهیم ما را در این مجاهده یاری نماید که در هر حال غیر از خداوند کاری از کسی بر نمی‌آید.

إنه‌ ولی التوفیق

مطهره عباسی