استان تهران. شهر تهران

دوم دبیرستان 17سالم بودم ازدواج کردم 13سال درآرزوی تحصیل بودم صاحب 3 فرزند شده بودم همسرم خیلی مهربان بود در کنارم مشوقم شد تا ادامه تحصیل دهم 30 ساله بودم با سه فرزند شبانه درس خواندم دپیلم افتصاد گرفتم دانشگاه شرکت کردم پیام نور بیرجند قبول شدم. متوجه شدم عربی م ضعیف هست به دنبال کلاس عربی گشتم گفتند اینجا حوزه علمیه هست به مدیر مدرسه گفتم من فقط میخوام عربی شرکت کنم گفتند هر روز دو ساعت اول صرف و نحو هست ساعت بعد یا تفسیر یا احکام و …..
به همسرم گفتم میشه بیشتر بمونم از کلاس های دیگه اش استفاده کنم با تمام وجودش قبول کرد. کسی می اومد از بچه هام نگهداری می کرد و من هر روز به حوزه می رفتم تا عربی م خوب شود بتوانم به دانشگاه بروم .
دیدم چه کلاس هایی همان چیزی که تشنه اش بودم ثبت نام کردم همان سال طلبه شدم دیگه از دانشگاه منصرف شدم. بعد مدرس حوزه شدم…
در خانواده همسرم هیچ کس در مسیر طلبگی نبود همسرم قبلا در اروپا مدتی بوده اما زمانی نگذشت چنان با زندگی طلبگی انس پیدا کرده بود که با تمام وجودش از من حمایت می کرد. توانستم بعد از سطح2 کارشناسی ارشد بخوانم و بعد سطح 3 ادامه تحصیل درحوزه بدهم. 
او نه تنها مشوق من بود پسرم را هم عاشق حوزه کرد و او هم طلبه شد…
من تمام زندگیم را مدیون همسر بردبار ومهربانم می دانم او هیچگاه از فعالیتم خم به ابرو نیاورد، به من یاد داد مهربانی را.
امشب شب شهادت حضرت زهرا (س) ست او سالیان سال در کنارم هر سال نوکری بی بی را می کرد امسال اولین سال شهادت حضرت در کنار دیک آش نبود. او 30سال نوکری حضرت زهرا (س) کرد.
من امشب باور دارم از فضل مادرم زهرا (س) برخوردار است. او با حمایتش مسیر زندگیم را ساخت و رفت اما یادش همیشه در ذهنم هست. روحش شاد.